Nedense ülkemizde yoga hep kadınların yaptığı bir aktivite olarak anılır. Belki de uzun yıllar spor yapmış olmama rağmen benim de yogayı keşfetmem bu yüzden epeyce geç oldu. Önyargılıydım öncelikle, bu basit esneme hareketleri, bana ne yararı olacak ki dedim uzun zaman. Fitnes yaptığım salondaki yoga ve pilates derslerine önce kapıdan bakarak başladım. Arkadaşımın “mutlaka denemelisin” ısrarlarına dayanamayarak girdiğim ilk mat pilates dersinde beni yerden kazımak zorunda kaldılar, acayip zordu ya da bana çok farklı gelmişti. Bir süre haftada bir kez mat pilates derslerine girdim; özellikle core dediğimiz karın bölgesine yönelik çok ciddi kazanımlar elde edebildiğimi gördüm, bir yandan da vücudum hiç olmadığı kadar esnek olmaya başlamıştı bile. Ama gözüm hala yoga derslerindeydi, hiç erkek olmayan sınıfa girmeye korkuyordum resmen.

Yine arkadaşımın yoğun desteği ile bu korkumu da yendim. Hiç unutmam ilk dersimde arkada bir yerlere sinmiştim resmen, sınıfın tembel çocuğunun saklanması gibi. İlk yoga hocam, Figen Hoca, sınıfta bir erkek gördüğüne çok mutlu olduğunu söyleyerek beni deşifre etmeseydi iyi olacaktı. Çok heyecanlıydım ilk derste, acaba yapabilecek miyim yoksa komik duruma mı düşeceğim bu kadar insan içerisinde. Oysa sonradan öğrendim ki yogada yapamamak diye bir şey yok, yogada bir başlangıç ya da bir son yok, o bir yolculuk, yolculuktan keyif almayı ve o anı hissetmek. Ama bunu anlamak biraz zaman aldı doğal olarak.

İlk derslerimde aslında amacım biraz esnemek ve ağırlık çalışmaları ile kısalan kaslarımı biraz olsa uzatmaktı. Çocukluğunda takla bile atamayan biri olarak esnek olmak elbette benim için ciddi bir hırs faktörüydü. Kendi vücut ağırlığını kullanarak o kadar farklı pozisyon (asana) yaratılabilmesine şaştım önceleri, hepsinde farklı kas grupları çalışıyordu ve ağırlık ile yapabildiğinizden çok farklıydı. Birkaç ay içerisinde vücudumda daha önce hiç fark etmediğim kaslarımın olduğunu görmeye başladım. Daha düzenli ve doğru nefes almaya başladım, ki yine sonradan öğrendiğim üzere nefes (pranayama) bu yolculukta bizim en önemli aracımız aslında. Farkına varmasak da ruh halimiz nefesimize, nefesimiz de ruh halimize yansıyor. Bununla ilgili çok paylaşacaklarım var ama diğer yazılarda diyelim.

Böylece geçen birkaç ay içerisinde ben hafta bir ya da iki kez yoga yapmaya, her yaptığımda daha çok sevmeye ve artık yoga dersleri bir an önce gelsin diye bekler olmaya başlamıştım. Yere daha güçlü basıyor, daha dengeli yürüyor, daha düzenli nefes alıyordum. Bunlar dışarıdan çok kolay görünebilen faydalarıydı yoganın ama daha uzun vadede ortaya çıkan diğer faydalarının yanında küçük kalıyordu. Altı ay sonunda artık daha profesyonel bir yoga stüdyosuna gitmem gerektiğini hissettim, fitnes salonundaki çalışmalar bana yetmemeye başlamıştı.